Tsukiji shijō Fishmarket en meer eten in Tokyo

Iedereen die wel eens in Tokyo is geweest of zich met Japan heeft bezig gehouden kent de beroemde visafslag van Tokyo, Tsukiji shijō Fishmarket. Daar moet je dus een keer zijn geweest. Nadeel van het bezoek van de afslag is het tijdstip dat het spektakel zich afspeelt, namelijk vanaf ongeveer 5 uur 's morgens. Je moet er dus wel wat voor over hebben, maar dat hebben we. Met een lange reis nog in de benen en nog niet zeker of nu wel of niet last hebben van de Jetlag hadden we de wekker om 5:45 gezet. Daar we pas rond 00:00 gingen slapen hadden we toch wat moeite om eruit te komen, maar we deden het.

Ons hotel, Park Hotel Tokyo is gelukkig niet ver afgelegen van de vismarkt dus we konden er lopend heen. We hadden dus even tijd om wakker te worden tijdens een korte wandeling en met de Google Maps op de telefoon hadden we de juiste richting zo gevonden.

Onderweg richting de markt stuitten we nog op een soort wegversperring. Wat de werklui aan het doen waren was ons niet helemaal duidelijk, maar zoals overal waar in Tokyo wordt gewerkt, staan er extra mannetjes met grote glowsticks voetgangers erop te wijzen dat er ergens een kabel ligt of ze niet in een kuil moeten stappen. Het lijkt er trouwens wel op dat mensen hier helemaal niets alleen mogen doen, want zelfs de postbodes zagen we op 2 scooters ergens aankomen om samen een winkel binnen te lopen om 1 klein pakketje af te geven.



meer foto's vind je hier

De visafslag hadden we na ongeveer 20 minuten bereikt en door de duidelijke plattegrond met Engelse verklaringen net buiten het terrein werd ons meteen duidelijk waar we moesten zijn. Buiten de visafslag waar auto's af en aan reden met ladingen vis en groente stonden ook weer meerdere mannetjes in uniformen met fluitjes en glowsticks heel erg goed op te letten. In Japan lijkt er niets fout te mogen gaan.

In de gigantische ruimte waar de vis wordt verhandeld is het een drukte van jewelste. Duizenden kleine kraampjes / stalletjes worden bemand met vrouwtjes die constant bellen met een oude bakelieten telefoon en mannetjes de de vis staat te portieren. Daar tussen door lopen mannen met handkarren af en aan met grote en kleine vissen of reeds doorgezaagde vis. In de iets grotere gangpaden rijden kerels op elektrische kaartjes kris kras door elkaar en naar elkaar schreeuwend als ze er langs moeten. Het is een geweldig schouwspel om te zien en de bedrijvigheid die ervan afstraalt is inspirerend.



Het werk dat de mannen in de stallen verrichten is echt zwaar. Niet alleen omdat de vis zo groot en veelal diepgevroren is, maar alles gaat gepaard met vele liters waren. Je bent dus constant zeiknat en erg warm is het er niet. Dis is geen werk voor computernerds zonder eelt of grafisch ontwerpers met lange nagels. Dit is werk voor taaie Japanners die leven voor de vis en vooral voor de tonijn. Want deze grote vis vormt, zoals Yuuki ons vertelde, de basis voor de sushi en de rest van de Japanse keuken.



Maar naast de beroemde tonijn is op de vismarkt alle soorten vis te vinden die je maar kunt bedenken. Van de kleinste mosseltjes tot de foeilelijke geoduck. Van de grootste inktvis tot de kleinste sardientjes. Je vindt er zelfs nog Walvisvlees!



meer foto's vind je hier

De avond voordat we naar de visafslag gingen, lazen we op een website dat toeristen niet meer welkom waren op de plek waar de tonijn daadwerkelijk wordt verhandeld. Dat werd ons duidelijk toen we de richting op liepen van de plek des onheils, want de "official" die ons van ver al zag aankomen hield onmiddellijk een groot wit plakkaat omhoog met prachtige Japanse tekens. Wat er stond was niet duidelijk, maar dat we daar niet verder kwamen was overduidelijk. We gingen rechtsomkeer en gingen weer terug naar ons hotel.

Het bezoek van deze vismarkt is echt een mooie ervaring. Dus als je toevallig in de buurt bent! ;-)

Even bijslapen en op zoek naar geld en eten
Terug in het hotel besloten we nog een tukje te doen. Dat tukje werd een heerlijke lange slaap van nog eens 2 uur 's middags. Met de regen buiten, een heerlijk bed en een paar nachten van heel erg weinig slaap hadden we dit echt nodig. Als herboren stonden we rond 4 uur 's middags weer buiten op zoek naar "International ATM machine", maar vooral op zoek naar ETEN!

Met onze Japanese Railpas stapte we weer om de line, de ringlijn van Tokyo, om na 2 stops op Tokyo Station uit te stappen. Na 2x vragen hadden we de Post Office gevonden waar je met een buitenlandse EC-kaart gewoon kunt pinnen. We werden weer begroet door een pinapparaat en met genoeg Yen's voor de dag gingen we op zoek naar een ontbijt (om 16 uur!). In Tokyo Station, een van de grootste van Tokyo, heb je ontzettend veel keus wat betreft eten. Het station is ook niet alleen een plek waar je op de trein of metro stapt, het herbergt een aantal winkelcentra's verdeeld over het hele station.

We vonden een sushi bar met buiten uitgestald de gerechten in plastic wat ons triggerde om naar binnen te gaan. De dame op leeftijd die de bediening verzorgde sprak geen woord Engels en was heel erg druk met heel erg weinig. De sushi-kok die druk was met de bereiding van prachtige gerechten sprak 2 woorden Engels en we bestelde 2 verschillende menu's. Tijdens het eten zag Eralda ergens een mini-kakkerlak lopen wat bijna haar eetlust verdierf, maar nadat de kok 'm vol schaamte had weggehaald kon ze haar menu toch verder opeten. De sushi was weer heerlijk en omdat we aan de bar zaten konden we de sushi-kok op zijn vingers kijken bij het bereiden van kleine kunstwerkjes.



Na een korte wandeling door Tokyo Station pakten we de trein terug richting Shinbashi en bezochten vlak bij ons hotel het Advertising Museum. Een piepklein museum waarvoor geen entree moet worden betaald waar de geschiedenis van de Japanse reclame te zien is. De kleurige oude Japanse prenten zijn echt mooi en ook is goed te zien dat op een gegeven moment de westerse cultuur invloed krijgt op de reclame in Japan.



Het museum zit in weer zo'n gigantisch groot gebouw (Caretta Building) en we kwamen erachter dat dit gebouw en ons hotel met elkaar onder de grond zijn verbonden. Met het hondenweer van het moment handig, want we zin de paraplu inmiddels meer dan zat. In de zoektocht naar de ondergrondse verbinding vonden we wee zo'n ondergrondse wereld zoals we dat inmiddels kennen van de stations in Tokyo met winkels, bars en restaurants. Maar niet alleen onder de grond, ook hoog in de lucht is een wereld geschapen door de Japanners met hotels, bars en restaurants waar je (met mooi weer!) een prachtig uitzicht hebt. Wij dronken een kop koffie op de 46e verdieping met uitzicht op de haven. In dit super-chique restaurant was de koffie heerlijk, kregen we vooraf een warm nat handdoekje en werden de glazen water steeds weer bijgevuld. Aan dit leven kunnen we wel wennen! :-)



Na een korte stop in onze hotelkamer, die we dus ondergronds konden bereiken vanaf Caretta Building, waren we wel weer toe aan een hapje. We gingen dit keer voor een Dim Sum restaurant. Na 5 minuten buiten wachten namen we plaats in een gezellig druk restaurant met heerlijk eten. We kozen voor verschillende soorten Dim Sum, een Won Ton soepje, Noedel soep en een dessert. Aangezien wijn hier niet echt gangbaar is en sake niet ons ding (zeg maar…) dronken we een biertje en gingen 50 eur lichter terug naar ons hotel.

Op de 32e verdieping hebben we zojuist een kopje groene thee gedronken en daarbij een mini gebakje gegeten die we vanmiddag al hadden gekocht in de Caretta Building. Deze gebakjes waren best lekker, maar vooral zoet. Wat dan weer opvalt hier is de manier van verpakken. Behalve de kartonnen houder tussen de gebakjes stoppen ze er ook zakjes ijs in om de gebakjes te koelen. Alles in Japan moet perfect. We love it!



meer foto's vind je hier