Tokyo / Park Hotel / Shinbashi Station

Na een reis van ongeveer een uur met de Narita Express kwamen we om 14:15 aan op Tokyo station. In eerste instantie hadden we niet eens door hoe groot het is, maar zodra we in de verbindingshallen zagen.. Poe! Van alle kanten lijken metro- en treinlijnen te komen die hordes mensen vervoeren. Maar alles verloopt ongelofelijk rustig in een superdrukke omgeving.

We hadden we enig idee hoe we bij ons hotel moesten komen, maar voor de details moesten we nog wel even de weg vragen. Lastig. De meeste Jappanners spreken echt beroerd Engels en ons Japans is nog wat roestig. Met handen en voeten kom je toch een eind en we vonden de connectie die ons vlak bij ons hotel bracht.

En dat allemaal met de Japanese Railpass die we voor de komende 3 weken kunnen gebruiken.

Na inchecken in het Park Hotel op de 25e verdieping namen we de lift naar de 32e etage waar we de komende week pitten. Het kamertje is zoals je van een Japans hotel mag verwachten; klein. Maar het is een goed hotel dus alles is aanwezig en wat er niet was (ethernet-kabel voor MacBook en PowerAdapter) was snel geregeld.



Behalve dat de kamers klein zijn valt 1 ding direct op; het toilet! Niet alleen is de bril verwarmt, maar rechts naast je vind je een rij knoppen die je op een video-recorder verwacht. Het idee van het Japanse toilet is namelijk dat het hygiënisch is. Na het doen van welke zittende boodschap dan ook kun je kiezen voor spoelen en spray-en in alle temperaturen. Het is even wennen, maar wij vinden het geweldig.

Eenmaal gesettelled op de hotelkamer wilde wel wat van de stad zien. Daarbij kwam dat de "batterygrip" van Merlijn zijn Nikon D200 het volledig had begeven en ook de oplader van de nieuwe MacBook was achtergebleven in Amsterdam Zuid Oost. Maar hé, we zijn in de stad van de elektronica, dus dat kon geen probleem zijn.

Het Park Hotel is op loopafstand van Shinbashi Station waar ook veel winkels te vinden zijn. En dat gaat in Tokyo gepaard met heel veel licht, kleuren en vooral veel geluid. Uit alles komt geluid om je aandacht te trekken en zeker wanneer het gaat om electronicazaken. Die hadden we dus snel gevonden en kochten er een nieuwe "batterygrip". Hoppa!

Buitengekomen zagen we een roedel mannen staan in een afgebakend gebied. Het was een bizar tafereel en het duurde even voordat we doorhadden wat ze deden. Ze waren aan het roken in een gebied dat was afgebakend door stickers op de grond. Dus wanneer rokers in Nederland klagen over het beleid van Ab Klink, kom naar Japan. Het kan nog veel gezonder!



Volgende "to do" op de lijst was het kopen van een Stroomkabel voor de laptop en we maakte van de nood een deugd; een wandeling door de luxe winkelstraat van Tokyo richting de grootste Apple Store van Japan. Het was even zoeken, maar met behulp van Google Maps liepen we al snel aan tegen het verdieping telexende Apple-Walhalla. Op de begane grond waren wel 30 verkopers bezig klanten te helpen in het gebruik van de computers, maar wij kwamen voor een klein onderdeel waarvoor we op de vierde verdieping moesten zijn.



Na te zijn geslaagd liepen we langzaam terug naar het hotel, maar ondertussen lustte we wel wat. En diner-time is voor ons bovenal sushi-time. In een modern uitziende grote sushi zaak, waar een dame voor de deur de mensen naar binnen gilde, namen we plaats aan een "tweetje" en bestelde eerst groene thee. Met veel vingerwijzen op de kaart en vriendelijk lachen kozen we voor verschillende 2 menu's zodat we van elkaar konden proeven.

Eralda nam het Tuna-menu en Merlijn het meer experimentele menu waar zaken op lagen waarvan ik nog steeds niet weet wat het was, maar het was heerlijk en goed betaalbaar. Voor 5.500 yen aten we ons buikje rond en goten er 4 koppen gratis Japanse groene thee bij. Nu zijn we pas echt in Japan! :-)

Ondertussen hadden we al heel wat uren in de benen en met het weinige slaap van de nacht ervoor, vloeide het laatste beetje energie uit ons lijf en wandelden we langzaam terug naar het hotel, maar de wandeling werd onderbroken door een berg licht en geluid waar we niet omheen konden. Oordeel zelf.



Last buut noot least was het infidels rush hour geworden in Tokyo en we konden het niet laten om nog even te kijken wat dat betekend op een klein station als Shinbashi Station. Zie de video's hieronder.





Moe maar voldaan. Zzzzzzzzzzzz………..