Takkeweer in Takayama

Het was al voorspeld, maar het was vandaag takkeweer in Takayama. En als het weer regent ben je nu eenmaal wat minder flexibel in je planning van de dag als je op reis bent. Dus niet ronddolen met een kaart van de omgeving in de hand, maar doelgericht naar een plek en uitzoeken met welk vervoermiddel je er komt. We kozen ervoor om deze dag rustig aan te doen en alleen te gaan voor het thee-ceremonie-museum in de buurt.

Maar allereerst ontbijt! :-) Anders als in het Park Hotel in Tokyo hadden we in dit hotel ook een ontbijt genomen in het pakket. Bij inchecken in het hotel kregen we een ieder voor elk ontbijt een voucher waarmee we van het buffet Japanse stijl gebruik mochten maken.

We waren gewaarschuwd door het personeel dat we maar beter voor 8.30 konden komen, omdat het anders erg druk zou kunnen zijn. En we begrijpen inmiddels waarom, want het ontbijt in dit hotel is een waar feest en naar eigen zeggen beroemd in de omgeving. En terecht.

Bij binnenkomst kregen we een dienblad en kwamen we automatisch terecht bij het eerste deel van het buffet waar de warme gerechtjes werden bereid. Het betrof meer dan 30 kleine gerechtjes variërend van gebakken vis tot gezoete krieltjes en van ingemaakte spinazie tot omelet met groente. Goed kijkend naar hoe andere gasten hun blad vulde, leerden we snel dat je voor elk gerecht een apart klein schoteltje kon pakken waardoor je blad redelijk snel vol stond met een grote variatie aan schoteltjes met daarop gerechten die we nog nooit hadden gezien.

Toen we ons omdraaide zagen we een tweede buffet met koude gerechten. Hier konden we kiezen voor vele soorten fruit yoghurt en zoetmakers zoals mangomousse, stukjes cheesecake en weer heel veel kleine hapjes die voor ons wat betreft kleur, vorm en smaak volledig vreemd waren. Wat een feest! We namen een tafeltje midden in het restaurant en tastten toe.

Dit was ver weg het beste ontbijt wat we beiden ooit hadden gegeten.

Europees als we zijn hadden we stiekem toch trek in een kop koffie. Al was het maar om de stoelgang een beetje te helpen, want het eten had bij Merlijn voor het eerst in zijn leven ietwat voor verstopping gezorgd. We zochten de ruimte af en vonden een derde buffet waar de meer westers georiënteerde zaken stonden zoals koffie, thee, brood, jam en diverse sapjes zoals grapefruit- en sinaasappelsap.

Als ik dan één minpunt moet noemen van het ontbijt, is het dat ik mijn camera was vergeten.

Na het ontbijt gingen we terug naar de hotelkamer om uit te zoeken hoe we bij het museum van de Theeceremonie moesten komen, maar aangezien het ondertussen echt hard regende, deden we het heel erg rustig aan. Langzaam aan liepen we richting de bus, aten na bezoek van de plaatselijke supermarkt een rijstsnack als lunch en kochten een busticket voor de cirkel-line waar we die dag op mochten springen waar we maar wilden.

Al eerder in Japan was ons gebleken dat de hulpvaardigheid van dit volk heel erg ver gaat, maar dat ze niet durven zeggen dat ze het niet weten of ze je niet begrijpen. Ze lullen soms maar gewoon met je mee als je wat vraagt wat voor ons in dit geval betekende dat we op de verkeerde bus waren gezet en in de middle of nowhere opnieuw op een bus stonden te wachten.

Maar ja…..

Toen we eenmaal op de juiste bus zaten kwamen we al snel op de plek van de bestemming aan en bezochten het thee-ceremonie-museum.



Behalve voor het museum, kochten we ook een kaart voor een korte ceremonie in een gebouw naast het museum. Na het uittrekken van onze schoenen bij de ingang, belde we bij de kassa voor personeel dat na 10 minuten verscheen. De dame die de kassa bediende bleek ook de vrouw die ons de thee serveerde en de bijbehorende Japanse bonbons.



De ceremonie duurde korter dan we hadden verwacht en de schuimige groene thee was niet te zuipen, maar het was een leuke ervaring! We trokken onze schoenen weer aan en sprongen op de Circle Line bus die ons naar het Takayama Station bracht. Het plan was om te eten in ons hotel, maar het was reeds fully booked dus we reserveerden voor de volgende dag en verlieten het hotel op zoek naar een restaurantje heel erg dichtbij.

Omdat Takayama een klein stadje is (70.000 inwoners) en het is ingesteld op toeristen zit alles redelijk dicht bij elkaar. We vonden een restaurant aan de overkant van de straat waar zowel lokalen zaten als Amerikaanse toeristen. We aten er een heerlijke salade en een combinatie-menu en keerden terug naar het hotel om te baden in een van de Onsen.



In het hotel aangekomen trokken we het huis-pakje aan dat elke dag op de hotelkamer werd ververst en zochten weer een privé Onsen op op de bovenste verdieping van het hotel. Het was heerlijk om na een regenachtige dag in water van minimaal 42 graden te baden zo voor het slapen gaan.



Ondertussen hadden we wat vuile was in het hotel van de wasmachine gegooid en stopte we deze later in de beschikbare droger, maar dat was geen succes. Na de eerste droogbeurt van 20 minuten was de was nog veel te nat om iets mee te doen. Ook een 2e, 3e en 4e beurt hielpen maar weinig, dus we haalden wat was eruit en deden een nieuwe poging. Na een aantal kleine droogbeurtjes werd de was wel wat droger, maar inmiddels hangt onze hotelkamer vol met was die bijna droog is.



Ook in Takayama zelf was het inmiddels droog geworden, en met die gedachte gingen we slapen en hoopten we op een droge volgende dag.