A Road Trip to Nikko

Na een chilldag op zondag en een goede nachtrust maakten we ons op voor een Road Trip naar Nikko. Of beter gezegd een Train Trip, met een van de supersnelle Shinkansen lijnen in Japan.

Maar voordat de reis kon beginnen besloten we voor een tweede dag op rij naar dezelfde locatie te gaan voor een ontbijt; de bakkerij annex koffiebar in Shimbashi Station. Om niet helemaal hetzelfde te eten als de dag ervoor ging Merlijn met inemienemutte langs de gerechten, terwijl Eralda het broodje met Edemama boontjes erin van de dag ervoor niet kon laten staan.



Op Tokyo Station zochten we naar een van de vele JR Rail-loketten om een reservering te regelen voor onze eerste reis met de Shinkansen. In Japan zijn er meerdere maatschappijen die een service hebben. Aangezien wij een railpass hebben voor de volle 3 weken van JR Rail, moesten we om in Nikko te komen iets omrijden. De stoel was zo gereserveerd voor de treinreis van Tokyo Station naar Utsunomiya, waar we moesten overstappen richting Nikko.

Een reis met de Shinkansen is een belevenis op zich. Als je denkt dat de Duitsers "punklich" zijn, moet je maar eens naar Japan komen. In vergelijking met de Japanners zijn onze oosterburen echt slonzig en laks. De treintijden in Japan kun je je klok op gelijk zetten en de service in de trein is fantastisch. Omdat iedereen reserveert voor de Shinkansen is er een passieve controle. Dat betekend dat er iemand met een klein computertje door de trein loopt om te kijken of alle gereserveerde plekken gevuld zijn. Er hoeft dus alleen maar te worden ingegrepen wanneer een plek is gevuld die niet is gereserveerd!

Ook het meubilair is echt een feest. De stoelen kunnen niet alleen in 2 afzonderlijke delen worden ingesteld (zowel de zitting als de rugleuning), de 2 en 3 zitters kunnen 180 graden worden omgedraaid. Wanneer je dus met zijn 4-en reist kun je een van de bankjes omdraaien om gezellig samen te kunnen keuvelen met gezichten naar elkaar.

Omdat wij onze reservering een half uur van te voren hadden gemaakt, konden we niet meer direct naast elkaar zitten, maar werden we gescheiden door een gangpad. Maar toen de persoon naast Merlijn dat opviel stelde hij onmiddellijk voor om te ruilen. We zaten dus gezellig naast elkaar in de eerste 50 minuten Shinkansen. Na 40 minuten te hebben gewacht in Utsunomiya stapte we op een boemeltreintje richting Nikko.



Rond kwart over 12 kwamen we aan in Nikko en zochten we de plaatselijke VVV op om ons te laten adviseren wat te doen deze dag in Nikko. Op de heenreis hadden we gelezen over de vele Shrines in Nikko, maar ook over een grote waterval hoog in de bergen (ongeveer 10 km buiten Nikko). De vriendelijke dame raadde ons aan om een busticket te komen waarmee we onbeperkt konden reizen, te starten in Nikko Village om daarna door te reizen naar de waterval.



Zo gezegd zo gedaan. We stapte op de bus met beide een ticket van 2.000 Yen en springen er naar 5 minuten weer uit bij de beroemde brug. Vanuit daar liepen we omhoog het gebied in met de vele tempels om ook een andere kant van Japan te leren kennen. In Nikko is heel veel te zien van de geschiedenis van Japan en gewapend met een stapel folders en kaarten die we kregen bij het toeristisch bureau, baande we ons een weg door de vele tempels en shrines op zoek naar een nieuw belangrijk moment; LUNCH!



Veel meer foto's van Tempels in Nikko vind je hier

Omdat we niet veel zin hadden elke Aziatische kerk in te gaan, waren we vrij snel door het tempeldorp heen en belandde we met een knorrende maag in een soort lege kantine met een hele kleine kaart. Dit was een stukje vergane glorie van Nikko en het deed denken een verlaten Oostduitse korfbalkantine. Maar de bak noedels met ei (Merlijn) en kip (Eralda) smaakte prima en was goedkoop. Met een gevulde maag gingen we verder op zoek naar de bushalte om de tocht te vervolgen naar de watervallen.



De bus 15 seconden te laat, maar het mocht de pret niet drukken. ;-) Wat opviel bij instappen in de bus is dat ons werd verteld dat we de kaart bij zowel instappen als uitstappen moesten tonen. Het was even puzzelen waarom, maar tijdens de rit kwamen we erachter dat je de bus in Japan achteraf betaalt. Wanneer je een los kaartje koopt in de bus, krijg je bij binnenkomst een kaartje. Bij verlaten van de bus wordt het kaartje door een automaat gehaald en zie je wat je moet betalen. Dat kan overigens geen verassing zijn, want voorin naast de bestuurder hangt een groot bord waar de tarieven dynamisch worden getoond.

De rit zelf was voor ons ook een verassing, want deze ging behoorlijk stijl omhoog met pittige haarspeldbochten. Dit had de buschauffeur eerder gedaan, want soepel manoeuvreerde hij ons omhoog in een rit van ongeveer 40 minuten naar 2000 meter waar we uitstapte om de watervallen te bekijken. Na een wandeling van 5 minuten na uitstappen hoorde we het ruisen van de waterval, maar de met sneeuw omgeven waterval viel ons een klein beetje tegen. Misschien dat manneke pis jaloers zou zijn op de straal, maar wij waren niet erg onder de indruk. Zou de stroom nog ruiger worden wanneer de temperatuur stijgt en het laatste restje sneeuw ook is gesmolten?



We besloten om ook de lift naar beneden in te gaan om de waterval ook van beneden te bekijken. 600 Yen lichter kwamen we 90 meter lager aan in een tunnel die ons bracht bij de waterval. Ook vanaf beneden waren we niet erg impressed van de waterval, maar de omgeving was het meer dan waard deze trip te maken. De frisse buitenlucht was voor ons als afwisseling van Tokyo een verademing.



Met de terugreis al ingedachte (40 minuten bus, 40 minuten boemel, 50 minuten Shinkansen) pakten we snel de bus weer terug naar Nikko om terug te reizen naar Tokyo.

Aangekomen op Tokyo Station was het dinertime! We vonden een restaurant dat helemaal afgeladen was met Japanse zakenmannen die na werk nog even een hapje deden. Alleen was er in het hele restaurants niets Engels te vinden en niemand kon ons helpen met de taal. We waren voor het eerst echt "lost in translation", maar het voelde geweldig. Samen met een dame van de bediening liepen we naar buiten om in de etalage wat gerechten aan te wijzen die we wilde bestellen.

Eten in Japan is trouwens echt een sociaal ding. Je besteld dan ook niet een portie voor jezelf, maar na bestellen van wat gerechten krijg je er wat kleine lege bordjes bij en kun je samen wat dingen bij elkaar pikken waar je op dat moment trek in hebt. Bij de Japanners gaat dat allemaal heel erg traag en gemoedelijk en het lijkt dan ook meer te gaan om het bier dan om het eten. Soort Spaanse tapas-ding maar dan veel beter!

Na een eerste gang wezen we nog wat dingen aan die andere mensen in het restaurant aten. Zo kwam er nog een portie sashimi, een schaalte Edemama boontjes en een gegrilde makreel en natuurlijk ook meer bier.



Het was een heerlijke dag in Nikko geweest. Time for bed!