Aan de hand van de Lonely Planet Tokyo trokken we het plan voor de dag. We besloten de Shinsjuku West Route te volgen. Een wandelroute uit de Lonely Planet zoals deze voor meerdere wijken in Tokyo is beschreven. Het was net als gisteren een mooie dag dus we waren klaar voor een goede wandeling. Voor de route was in het boek 2,5 uur uitgetrokken, maar wij zouden er in totaal 5 uur over doen. We bezochten namelijk alle gebouwen waar iets interessants stond beschreven waardoor.
De eerste stop was in de L-Tower waar een showroom van het merk Toto te vinden is, een fabrikant van keuken- en badkamermeubilair. Dat klinkt minder spannend dan het is, want als je wel eens in Japan bent geweest ken je de bijzondere toiletten die spoelen, sprayen en drogen op meerdere standen. Een ware belevenis. Waar wij deze dag achter kwamen was dat TOTO ook geweldige producten maakt voor de keuken. En dat allemaal gericht op de veel te kleine huisjes van de inwoners van Japan. Elk plekje in elk keukenkastje wordt op geweldige wijze benut. Waar bij ons Nederlanders op de plek van een ingebouwd gasfornuis een loos plankje zit, heeft TOTO daar een piepklein opbergvakje gemaakt voor bijvoorbeeld eetstokjes. Importeren die boel!
Op web naar de volgende agendapunt uit de Lonely Planet stuitte we op een restaurantje waar verse noedels werden gemaakt. Bij het zien en ruiken van dit proces wisten wij waar we zouden lunchen. Bij binnenkomst werd ons direct in slecht Engels uitgelegd hoe het werkte en we kozen een gerecht. In geval van Merlijn waren dat verse Noedels, bouillon, een gekookt ei en wat snot. Eralda hield het bij de noedels met bouillon. Met dienblad en eerste ingrediënten in een kom sloten we achteraan een vlotte rij waar we onze kom naar eigen inzicht verder konden vullen. Dat werd voor ons beiden tempura die we aan het einde van de rit, die wij hopeloos vertraagden, afrekenden.
Deze lunch was eenvoudig maar kakelvers en erg lekker. We slurpten ons door de lunch heen die een appel en een ei had gekost.
Na de lunch was de volgende stop het Tokyo Metropolitian Government Building wat in Tokyo, na de Mid-Town Tower, het op één na hoogte gebouw is met 242.9 m. Met de lift schoten we, onder begeleiding van een liftdame, omhoog om op de bovenste verdieping compleet te worden geroosterd. Het uitzicht was prachtig, maar een airco leken ze vergeten in te bouwen. Kortom: het was er niet uit te houden. Tijd voor en volgende stop uit de Lonely Planet.
De laatste stop van de route was het Park Hyatt Tokyo Hotel wat de meeste zullen kennen uit de film Lost in Translation. We waren van plan er een cocktail te drinken, maar omdat wij ook een beetje Lost in Translation waren eindigden we op één van de bovenste verdiepingen in een van de restaurants in het Hyatt aan de High Tea. Over de prijs zullen we het maar niet hebben, maar wat je ervoor krijgt is een feest. Elk mini-gebakje dat ons werd aangeboden was een feest op zich, maar de thee is in Japan een verhaal apart. Als we in Nederland denken aan groene thee is de smaak ervan niet direct erg uitgesproken, maar de standaard groene thee in Japan heeft een raar bijsmaakje. Het is wel te drinken en waarschijnlijk een kwestie van wennen, maar toch niet wat je als onwetende Europeaan verwacht.
Na een aantal heerlijke gebakjes, hartige hapjes en "het tweede koppie gratis" hadden we de wandelroute afgemaakt en besloten het grootste park in Shinjuku op te zoeken om te genieten van de laatste zonnestralen. Hier in Tokyo start de zonsondergang om ongeveer 17:15 en het is in ongeveer 15 minuten gebeurd. Dan is het ook pikdonker. Helaas hadden we het parkbezoek verkeerd getimed en kwamen voor een dichte deur. Jammer.
Na deze lange dag van kilometers maken in Shinjuku keerden we terug naar onze kamer voor een kleine rustpauze. Na een korte op frispauze gingen we een tweede poging doen om te dineren in ons favoriete sushi-restaurant. Gewapend met dikkere kleren dan overdag en Merlijn met zijn statief, kwamen we na ongeveer een half uur later aan. Er was gelukkig plek en al snel dronken we bier en aten we heerlijke sushi.
De sushi was lekker, maar omdat we nu niet aan de bar zaten bij onze favoriet chef (die we al 2 dagen niet hadden gezien) kregen wij en ook de sushi minder aandacht. De sushi was zeker niet slecht, maar in onze gedachten was ie veel beter. Maar is dat niet altijd zo? :-/
Na een heerlijk sushi diner wilde we onze avond afsluiten in een sake bar, dus zochten we op internet een bar en wonder boven wonder vonden we 'm ook nog! Maar om de een of andere reden sluiten sake barren in Tokyo om 22:30, dus we stonden voor een dichte deur. We besloten er een eind aan te maken voor deze lange dag en keerden met opgezwollen voeten naar onze hotelkamer. Het was een lange zaterdag.
Meer foto's gemaakt in Tokyo Shinjuku op zaterdag klik hier.
No comments:
Post a Comment