De dag startten we in de "vreetschuur" van hotel Granvia, zoals we deze zaal met Amerikaans ontbijt inmiddels hadden bestempeld, om daarna de reis aan te gaan naar Shigaraki waar het Miho Museum is gevestigd.
Dit museum is ontworpen door de Chinees Ieoh Ming Pei die onder meer de uitbouw van het Deutsches Historisches Museum ontwierp en onder meer ook verantwoordelijk is voor het ontwerpt van de piramide van het Louvre. Pei werkte nauw samen met de opdrachtgever van het museum, Kaishu Koyama, die een grote collectie theeceremonie elementen bezat. Maar ze Pei overtuigde haar om de collectie uit te breiden en zo ontstond een overzicht van zeer veel eeuwenoude culturen.
Om het museum te bereiken moesten we 3 stations met een lokale trein om over te stappen op de bus die ons in 50 minuten bij het Miho Museum zou brengen. Helaas was de bus net weg en moesten we bijna een uur wachten in Ishiyama. Om de tijd te doden gingen we op zoek naar koffie en belandden in een klein koffiehuis waar een oude Japanner op Country and Western muziek en een indrukwekkende CD-collectie koffie maakte voor zijn klanten.
Na een rondje door Ishiyama pakte we bus 150 en maakten een reis langs heel veel bamboebossen en slingerden door de bergen om bij het goed verstopte museum aan te komen wat om meerdere redenen echt uniek is.
Allereerst is er natuurlijk de privé collectie die werd opgebouwd door Mihoko Koyama's nog voordat het museum werd geopend. Dat laatste wordt duidelijk omdat een groot deel van het museum om de collectie is heen gebouwd waardoor er een prachtige balans is tussen gebouw, ruimte, licht en de collectie.
Dan is er de plek van het museum. Deze is verscholen tussen de heuvels van Shiga Prefecture ligt en je dus echt je best moet doen om te bezoeken. Geen Shinkansen in de buurt die je er comfortabel heenbrengt, maar een lange busrit met de lokale busdienst.
Last but not least is er het gebouw dat niet alleen om de collectie is heen gebouwd, maar het is ook perfect ingepast in de omgeving. De receptie van het museum is gescheiden van het hoofdgebouw door een lange kromme tunnel die dwars door een berg is gegraven. Als bezoeker heb je de keuze om met een grote golfkar door de tunnel te worden gebracht, maar wij kozen voor een korte wandeling door de tunnel van 10 minuten.
Het museum zelf is opgebouwd uit veel beton, maar vooral ook heel veel glas en staal waardoor je op veel punten een prachtig uitzicht hebt over de bosrijke omgeving en ook in de verte de "THE JOY OF ANGELS" en de "MEISHUSAMA HALL" ziet liggen. Deze 2 bouwwerken horen net als het museum bij de geloofsovertuiging van Shumei. Zie voor meer informatie http://www.shumei.org.
Na een lichte lunch in het museumrestaurant waar we werden bediend als in een goed restaurant, stapten we weer op de bus om af te dalen richting Ishiyama om daar de trein terug te pakken naar Kyoto.
In Kyoto hadden we het plan om de stad een goed te bekijken, maar alsof de duvel er mee speelde; het regende weer! We hadden onze reis al een aantal keer aangepast aan het weer, maar de vrijdag in Kyoto was onze laatste kans om de tempelstad te bekijken. Nadat we in een plaatselijke wasserette wat t-shirts, sokken en onderbroeken hadden gewassen gingen we met lichte tegenzin toch op pad.
Met een nieuw gekochte paraplu bekeken we in een laag tempo een aantal tempels en gingen en zochten we de overdekte winkelstraten van Kyoto weer op op zoek naar wat te eten. Omdat we geen zin hadden in een erg toeristisch restaurant moesten we iets meer moeite doen aangezien bij de de tenten waar wij wilde eten geen Engelse menu's buiten hingen. We vonden uiteindelijk een knus yakitori restaurant waar we aan de bar in vele gangen heerlijke kip en groente gerechtjes bestelde.
We sloten de avond af met een wandeling naar het hotel waar we de koffers pakten voor de reis naar Tokyo de volgende dag.
No comments:
Post a Comment