Op tijd stonden we in de lift om de ontbijtzaal op te zoeken op de 3e verdieping, maar dat was een culinaire domper. We waren de afgelopen week enorm verwend met culinaire hoogstandjes bij het ontbijt en werden nu geconfronteerd met het tegenovergestelde. Vette gefrituurde kip, slappe friet, doorgebakken kool en slappe koffie. Daar moesten we het onder meer mee doen.
Mmm… Gelukkig waren er ook wat cornflakes-achtige producten uitgestald, dus we aten wat chocopops met melk en lieten het verder voor wat het was.
Inmiddels was het onze 10e dag Tokyo en we hadden voor ons gevoel nog zo weinig gezien! Elke keer als we weer in een andere buurt kwamen, wisten we dat we er een maand zouden kunnen blijven om het er enigszins te leren kennen. Maar wat wil je in een stad waar tussen de 35 en 29 miljoen mensen wonen.
Een van de wijken die waar we nog niet waren geweest was Asakusa, een wijk gelegen in het oosten van de stad waar relatief veel tempels en andere bezienswaardigheden te bezoeken zijn. Maar de wijk is niet meer zo populair als begin vorige eeuw, toen het de functie had die Shinjuku nu heeft; de plek met de meeste entertainment.
Met de metro (JR Circle Line) was Asakusa toch al snel zo'n 40 minuten rijden, maar omdat we vroeg waren weggegaan was het nog niet zo druk in het toeristische gebied. We begonnen de verkenning met het volgen van een route uit de Lonely Planet, maar daar weken we snel vanaf aangezien dat de drukste plekken waren uit het gebied.
Omdat we om 3 uur met een bevriende dj uit Duitsland hadden afgesproken bij Shibuya, konden we niet al te lang blijven Asakusa. Je vergist je namelijk al snel in de afstanden en reistijden in Tokyo en we wilden ook nog even bij het hotel laangs in Shinjuku om wat spullen te droppen.
Onze lunch bestond deze dag, na de vette meuk 's morgens, uit een een kleine dikke gevulde pannenkoek met bakkersroom die ze op straat verkochten in Shibuya. Niet veel, maar genoeg om de middag mee door te komen met in het achterhoofd de reservering bij het sushi restaurant waar we 2 dagen daarvoor zo heerlijk hadden gegeten.
Omdat we ruimschoots op tijd waren in Shibuya hadden we tijd voor Eralda een paraplu te kopen in een van de 3 warenhuizen in het station. Na 3 weken wikken en wegen had Eralda besloten een plu mee te nemen naar Nederland naar een ontwerp van Vivienne Westwood. Op hoop van zegen dat ie mee kan in de handbagage.
Na een korte kansloze stop op de herenafdeling waar ze alleen rekening houden met de maten van Japanners, waren we nieuwsgierig wat Adidas te bieden had op de bovenste verdieping. Toen de liftdeuren opengingen stond ons een verrassing te wachten. Er was namelijk een voetbalveld op de bovenste verdieping van dit warenhuis.
Om stipt 15 uur zaten we in de Starbucks, de ideale plek om af te spreken, te wachten op Mathias Kaden die een kwartiertje later aan kwam lopen. Ook voor leek Tokyo op de kaart kleiner dan in werkelijkheid.
We dronken op zijn verzoek ergens een kop thee aangezien hij nog niet had ontbeten en trokken langzaam richting het Yoyogi park. Aangezien het prachtig weer was en Golden Week was het gezellig druk in het mooi aangelegde en schone park.
Omdat het Golden Week was, waren en vele activiteiten in het park zoals concerten en een groot Flower Festival, een soort statisch bloemencorso omlijst met de gebruikelijke eettentjes. We liepen er rustig doorheen en passeerden een groep kids die de moderne versie van het touwtje sprongen, Double Dutch, enorm goed onder knie hadden. Op Old School Hip Hop deden ze een voor een de meest waanzinnige truc en pasjes tussen de touwen.
Een stukje verder op, waar we in het zonnetje gingen zitten, waren een groep jongens met de Hacky Sack aan het goochelen en was een oudere heer druk in de weer met een wandelstok. De man was op leeftijd, maar bewoog nog erg goed en wilde graag voor de camera zijn truckjes laten zien.
Na heerlijk in het zonnetje te hebben gezeten gingen we langzaam maar zeker weer richting Shibuya omdat Mathias een soundcheck moest doen in Club Eleven waar hij 's avonds moest spelen en wij een reservering hadden om 19 uur in het sushi restaurant. Onderweg aten we nog een salade met verse vis en een met ham omdat het zoete hapje van vanmiddag toch niet voldoende was.
Na te hebben gedoucht in het hotel kwamen we om kwart over 7 aan bij het restaurant waar we direct werden herkend en op dezelfde plekken waar we zaterdag zaten werden neergezet. Onze favoriete sushi chef stond weer voor ons klaar om ons te verwennen. Ow deze sushi is zooooo lekker en we aten dan ook veel te veel. Niet in de laatste plaats omdat we allemaal dingen moesten proeven die de chef ons voorschotelde. Het was echt genieten!
Terug op de hotelkamer maakte we ons op voor de nacht en de volgende ochtend. Dat betekende in het geval van Merlijn in 5 minuten zijn koffer pakken en uitgeteld op bed storten. Eralda, die wat langer over het pakken deed surfte op internet en rond 00:00 uur vertrokken we voor de tweede keer deze reis naar Club Eleven waar Mathias Kaden moest spelen.
Anders dan in het weekend reed de metro die we dit keer moesten hebben niet tot 1 uur, maar tot half 1 en we werden door een van de metro-mannetjes weggestuurd. We pakten een andere lijn van een andere maatschappij die ongeveer die kant op moest en stapte over op een taxi die ons de goede richting op bracht.
De club was lang niet zo vol als op de zaterdagavond met Extrawelt, maar het was gezellig druk in de donkere kelder en de liveset van Mathias klonk erg goed. Veel beter dan we eerder van hem hoorde op het Nachtdigital Festival 2009. Rond 3.30 was zijn liveset voorbij en we konde helaas niet langer blijven om ook zijn dj set te horen omdat we nog een paar uur wilde slapen voordat de wekker zou gaan.
Met een visitekaartje in de hand stapte we een taxi is die ons aan de hand van de Japanse Tom Tom snel naar het hotel bracht. Het was tijd om te pitten.
No comments:
Post a Comment