We waren de 's nachts rond een uur of 5 in het hotel beland en in slaap gestort, maar na 4 uur slaap stond Merlijn alweer op zijn benen om erop uit te trekken. Dat moest hij alleen doen aangezien Eralda nog in diepe coma was.
Alleen op pad in Shinjuku ontdekte hij dat tijdens de Golden Week in Tokyo bepaalde straten voor auto's niet toegankelijk waren. Dat was maar goed ook, want het leek erop dat heel Tokyo vreselijk geld uit wilde geven in Tokyo en om het geheel in goede banen te leiden werken er in Japan ontzettend veel mensen in "public service".
In het volgende filmpje is te zien hoe de Japanse parkeerwachters auto's een trottoir helpen oversteken om een parkeergarage in te rijden.
Maar niet alleen bij parkeerbeheer in Japan zoveel mensen werkzaam. Ook op het perron, in de trein, als schoonmaker, als levende wegwijzer, als "opletter" en bij de politie worden erg veel mensen beziggehouden.
Na een ontbijt bij de Excelsior Cafe, wat zowel wat betreft huisstijl als menu lijkt op Starbuck, en een korte ronde in Shinjuku ging Merlijn terug naar het hotel om Eralda te verblijden met een groente / vruchtensapje uit de supermarkt.
Dit viel helemaal verkeerd.
Vanaf dat moment was Eralda officieel ziek wat resulteerde in meerdere uitgebreide kotspartijen en lang in bed liggen om het uit te zieken. Die dag was Merlijn op zichzelf aangewezen in de hoop dat Eralda snel beter zou worden. Merlijn trok er weer alleen op uit in Shinjuku.
Gelukkig voelde Eralda zich aan het einde van de dag weer een stuk beter en konden we weer samen op pad op zoek naar een goed avondmaal. Omdat de tip van de avond ervoor zo goed was bevallen, vroegen we ook deze avond bij de receptie om een goed tempura-restaurant. Ook dit keer bleken de mensen goed op de hoogte want we kwamen terecht bij Funabashi, een restaurant met een geschiedenis van over 100 jaar tempura bakken.
Na een heerlijk diner besloten we op tijd naar bed te gaan om de volgende dag een laatste grote ronde te maken in Tokyo.
No comments:
Post a Comment